Śni mi się pani?

Niekochany nie zdradza. Niekochana nie zdradza. Niekochani szukają się nawet 30 lat. Nijaki swiat nie może być powodem, dla mentalnych samobójców. Nijaki swiat, nijaka ona i tylko jakieś dzieci. Właśnie dlatego czekał i obiecał czekać tak długo, jak długo będzie trzeba...

Czasu na rozmyślanie było mało. Dotychczas ze wszystkich sił, zabraniał sobie myśleć o niej w tych kategoriach i było tej zasady trzymał się skuteczne. Patrzył na nią zawsze, jak na kobietę swojego życia, swoich marzeń, ale za każdym razem, gdy pojawiała się myśl o tym, że chciałby być z nią tak blisko, że bliżej już nie można, przychodziło otrzeźwienie. Jej ciało było doskonałe i stanowiło najczystsze piękno. Wiele lat zabraniał sobie myśleć o fizycznej bliskości z nią.

- Pobrudziłbym ją całym moim bagażem – myślał. – Jak moja łapa, wyglądałaby na jej boskim ciele? Przecież mój dotyk by ją obrażał. Ona – z całą swoją wyjątkowością, z delikatnością, świętym pięknem - i moja łapa…

Tego się trzymał, gdy była dla niego niedoścignionym marzeniem z górnej półki, umieszczonym w segregatorze z napisem: marzenia nierealne. Ale gdy się pojawiła, gdy zobaczył jej oczy, gdy zobaczył jej ,,chcę” w niej całej, myśl o bliskości i adorowaniu jej ciała, pojawiła się znowu.

- Moje uczucie względem niej jest ogromne i jest kompletne – myślał, racjonalizując zagadnienie. – Kocham jej oczy, usta, kocham to, co ma środku, ale też to, co mam w głowie i uwielbiam jej ciało… Wprawia mnie w stan ekscytacji i uruchamia pożądanie. Gdybym umiał w sobie to wyłączyć, byłoby prościej, ale wtedy moje uczucie byłoby niepełne. Moje uwielbienie jej jest tak ogromne, ponieważ pełne. Z wszystkim, również z męskim pragnieniem.

Poczuł delikatność jej ciała, gdy w nocy, niczym cienie, stali naprzeciw siebie. Dotknął wtedy jej ręki. – Całe życie o tym marzyłem - mówił. – Nie pytaj skąd wiedziałem.… Nie mam pojęcia. Ale dokładnie wiedziałem, że tak delikatne jest Twoje ciało. Pragnę Cię – powiedział…

To wyznanie przyszło mu łatwiej niż przypuszczał. Alkohol przykrył nieco jego dobre wychowanie. I chciał, żeby wiedziała. – Tak będzie uczciwie – pomyślał. Chciał jej powiedzieć, jak na niego działa, jak jej pragnie, ale zatrzymał się. Czasu dla siebie mieli wtedy mało.

Kilka dni później temat powrócił. Widziała, jak bardzo ją pragnie, widziała, jak bardzo na niego działa. A on był w nią zaangażowany cały sobą. Dlatego poprowadziła go w rozmowie – z największą czułością – właśnie w ten obszar. Zrobiła to genialnie. Tak, jakby potrafiła przeczytać każdą jego myśl, nawet tę, najbardziej skrywaną. Pozwoliła mu uwierzyć, że ona chce go również. Także w tej materii. To właśnie dzięki niej poczuł się mężczyzną. Bo mężczyzna jest odbiciem kobiety – jeśli ma dla kogo żyć, dla kogo oddychać, do kogo myśleć i kogo uwielbiać, jest mężczyzną.
Pragnął jej jak nikogo wcześniej i wiedział, że odtąd nie będzie chciał trzymać ręki innej kobiety, nie będzie chciał patrzeć w inne oczy i dotykać innego ciała. Tak bardzo chciał jej pokazać, jak ją uwielbia.

- Bo z Tobą będzie wszystko tak, jak trzeba – mówił. – Przy Tobie i dla Ciebie mogę i umiem schować cały mój egoizm. Tobie umiem pokazać, w szczególnych chwilach uniesienia, że to Ty jesteś najważniejsza, a nie ja. Tobie chcę pokazać Ciebie w moich oczach – całe moje uwielbienie, całą moje poddanie i oddanie. Poza tym wiem, że jeśli mógłbym być z Tobą i w Tobie, to byłoby wydarzenie. To nie byłby pusty akt sprawienia sobie przyjemności, ale akt, który będzie niósł za sobą treść. Takie dopełnienie i uzupełnienie wszystkiego, co dotychczas powiedziałem Tobie. W tym przypadku wszystko byłoby ważne – każde spojrzenie, każdy gest, każde dotknięcie. A ja – zapewniam – nie uroniłbym z tego wydarzenia ani jednego Twojego oddechu. Bo w tej szczególnej chwili każdy Twój oddech, byłby darem dla mnie. Tak, jak każde muśnięcie Twoich ust, każde dotknięcie. Każdy pocałunek Twojego boskiego ciała.

Jej piękno było święte. A pożądanie i ekscytacja uruchamiała się zawsze, gdy spojrzał w jej oczy. Wtedy też pojawiało się autentyczne wzruszenie. – Jest tak piękna, tak doskonała, że nie pozostaje nic innego, jak zachwycić się jej wszystkim - myślał. - Ma najdoskonalsze dłonie, najpiękniej skrojone przez Boga usta. I cała jej kobiecość jest najczystsza z możliwych. Obcowanie z jej ciałem wprawia mnie w euforyczny stan i zawsze reaguję na nią tak, jak mężczyzna reaguje na wyjątkowe zjawisko. Jest obiektywnie piękna, a dodatkowo za tym pięknem, kryje się treść. Przy niej wszystko znaczy – jej ciało też jest wypełnione treścią – całym jej jestestwem. Właśnie jej ciało stanowi połączenie dwóch światów: tego, co niewidoczne z tym, co można dotknąć, pocałować, polizać… To co niewidoczne dla moich oczu, znajduje wyraz w jej oczach i każdym geście: w dotknięciu ręki, w zachłannych pocałunkach. Jest piękna. Jest esencją kobiecości i ma w sobie wszystko, co kocham. Uwielbiam każdy fragment jej ciała i chcę ją lizać całą. Dokładnie całą. Chcę ją całą naznaczyć ustami, żeby nie było nawet centymetra kwadratowego, którego pocałunkiem bym nie adorował… Chcę ją. Właśnie ją… Tylko ją… I ślubuję jej wierność, oraz że jej nie opuszczę, dopóki będę oddychał.

- Bo Ty jesteś z innej ligi - powiedział, gdy pytała. - Tak jakby Real Madryt grał z Pogonią Stawiszyn.
Zaśmiała się, chociaż nie wyobraziła sobie jak Messi ogrywa jakiego Kaczmarka, szwagra sołtysa. A ob sobie wyobraził. Taki Kaczmarek. I ona. Taka Julia Roberts.
Gdyby Kaczmarek chciał zatańczyć z Julia Roberts, ta ze względu na dobre wychowanie by nie odmówiła. Ale gdyby on sobie ubzdurał, ze ona jest jego panią, to by ochroniarz Julii Roberts musiał dać mu po twarzy, nerkach i żebrach, żeby się Kaczmarek odwalił. Czy tez mnie to czeka, zapytał sam siebie. I uśmiechnął się pierwszy raz tego dnia. - Powalczyłbym trochę... chyba, żeby mi powiedziała: chce zobaczyc, jak cierpisz. Wtedy cierpliwie znosibym każda nadłamana kość. I usmiechalbym się. Dla niej...
Wracał. Alkohol mowil: zadzwon, napisz, jedz, stój, jedz, pij... a on nie słuchał. On czytał to, co do niego napisała i chciał dowiedzieć się tego, czego nie napisała... kochał ja... cała...

- To jest głupie, ale nie umiem nad tym zapanować - pomyślał. - Chcę, żeby wiedziała wszystko: gdzie jestem, co robię, kogo częstuje papierosem, na co patrzę, na czyj widok odwracam wzrok. Taki zapis, a może nawet zdjęcie wierności. Żeby miała pewność i spokój.
Wyobrażał sobie, ze jest jak ci, którzy wrzucają do sieci zdjęcia przyrządzonego przez siebie mięsa, albo sfotografowane ramiona oparzone słońcem. I zaśmiał się w duchu. - Tak jednak nie będzie. Straciłbym szacunek do siebie, tak jak pozbyłem się szacunku wobec tych wszystkich znajomych, którzy się obnażają publicznie. - Musi mi wystarczyć pisanie.
Dojeżdżał do stolicy i patrzył w niebo. - Slonce dotyka teraz jej powiek... tak cudownie mróży w tej chwili oczy. I pewnie wykonuje te wszystkie czynności, uwalniając cała magię kobiecości - wyobrażał sobie. - Wszyscy jej na pewno potrzebują i każdy coś od niej chce. A pewno szalenie cieplo odpowiada na każde pytanie i każdy, komu poświęci swój czas, swoją uwagę, odczuwa takie przyjemne spełnienie. Wiele bym dał, żeby moc tego doświadczać i cieszyć się jej obecnością.
Niezmiennie dziwił się, ze zawsze, gdy tylko się pojawiała, wszystko inne stawało się blade. I nieistotne. Jednowymiarowe i puste. A ona była w centrum uwagi, mimo ze nie robiła nic. - Taki obecnościach autorytet. Jest i każdy na nią patrzy. Każdy się cieszy. Każdy z niej czerpie. Każdy się nie upaja.
I pojawiła się myśl, która towarzyszyła mu zawsze: życie przy niej, byłoby łatwe i dobre. Łatwe, bo dochowanie wierności byłoby przyjemnością, nie wyzwaniem, nie zadaniem, ale przyjemnością. - Kiedyś o tym jej mówiłem i była tak pięknie zaskoczona. Gdy będzie chciała jeszcze posłuchać, wyjaśnię dokładnie, ze stanowi niedościgniony wzór kobiecości i klasy. A jej spokojna uroda to niewyczerpane źródło inspiracji...

- Taka historia??? - Kaśka nie mogła się nadziwić. - Taka historia??? - pytała po raz setny.
- Taka historia. W tym mieście. Druga taka historia w ciągu kilku miesięcy.
- Tez bym chciała coś takiego przeżyć - mówiła. - Opowiadaj...
- Co tu opowiadać... znaleźliśmy się i ta pani powiedziała, albo pomyślała, a nawet napisała, ze ona... mnie...
- Ale co „ciebie”?
- Wszystko. I zawsze.
Kaśka nie mogła w to uwierzyć. Sama mówiła, ze jest niezdolna do odczuwania uczuć wyższych i z zainteresowaniem, ale tez zdziwieniem słuchała tej historii, zawartej w kilku słowach. Możliwe, żeby nie uwierzyła, ale rok wcześniej podobna sytuacja dotknęła starego wiarusa. Wiarusa znalazł swoją panią i oba po 20. latach, ślubie, chrzcinach, wspólnych wakacjach i świętach wielkanocno-bożonarodzeniowych odnalazła wiarusa. Był zniszczony przez życie, alkohol, komorników i te wszystkie panie, które pojawiły się po niej i przed nią. Stary wiarus nie pił od 10 lat. Nie pił przez nią, bo najpierw pił przez nią. Ale się otrząsnął i przestał pic. I gdy po 10 latach niepicia wytrzeźwiał, spotkała go jego miłość. I powiedziała „chcę”.
- A jak jest u ciebie? Zachowujesz się, jak stary wiarus? - zapytała Kaśka, wspominając, jak obserwowali starego wiarusa i nie mogli się nadziwić, ze jest pijany miłością. Ze rozmawia ze swoją panią i ma wszystkie objawy pijanego.
- Ja mam inaczej. Moje uczucie jest dojrzałe i racjonalne. A moja pani najlepiej smakuje na trzezwo. Gdy przychodzi do mnie w nocy, a jej spisane w dzień słowa, wracają jak echo...
- Nie poznaje kolegi - powiedziała Kaśka. - A te inne przypadki? Zachwyty, przygody, fanki?
- Pozwalnialem już dawno.
- I co dalej?
- Nie wiem. Ale to nieważne. Moja pani przywróciła mi wiarę w zawsze. Jest zawsze. Wiec nie ma się co martwić na zapas. Skoro jest zawsze, mamy czas.
- Nie boisz się, ze się za bardzo zaangażujesz?
- Nie. Można się bać czegoś, co ma nastąpić, a nie tego, co jest...
- Taka historia - powiedziała na koniec...

Samochód ciął powietrze z dużą prędkością. Siedział z tylu, by moc do niej pisać. Od czasu do czasu uniósł głowę, by złapać precyzyjna myśl i wtedy widział swoje odbicie w szybie.
- Przecież wyglądam, jak nieudana karykatura - pomyślał. - A w zasadzie, jak nieudany eksperyment artysty: nie do końca wiedział, co chce narysować: portret czy karykaturę. I wyszło nie wiadomo co. Ani portret, ani karykatura... zupełnie do NIEJ nie pasuję, ale niech ten sen, albo ta jej pomyłka trwa. Jak najdłużej. Niech trwa zawsze...
Wyobrażał sobie, jak śpi. Jak oddycha. I jak wszyscy dookoła patrzą na nią. Jak ten człowiek zachwyca się nią, ale tego nie pokazuje, bo nie umie. Wyobrażał sobie, ze pięknie pachnie swoimi snami. I ze gdy się obudzi, pomyśli do niego. A ona zlapie tę myśl i będzie się nią delektował.
- Oddałam się od Ciebie, ale to stan przejściowy. Podróż na wschód. Powrót na zachód. Mapa przecięta dwoma liniami. Ale kompas bezbłędnie wskazuje Ciebie...