Śni mi się pani?

- Bo Ty jesteś z innej ligi - powiedział, gdy pytała. - Tak jakby Real Madryt grał z Pogonią Stawiszyn.
Zaśmiała się, chociaż nie wyobraziła sobie jak Messi ogrywa jakiego Kaczmarka, szwagra sołtysa. A ob sobie wyobraził. Taki Kaczmarek. I ona. Taka Julia Roberts.
Gdyby Kaczmarek chciał zatańczyć z Julia Roberts, ta ze względu na dobre wychowanie by nie odmówiła. Ale gdyby on sobie ubzdurał, ze ona jest jego panią, to by ochroniarz Julii Roberts musiał dać mu po twarzy, nerkach i żebrach, żeby się Kaczmarek odwalił. Czy tez mnie to czeka, zapytał sam siebie. I uśmiechnął się pierwszy raz tego dnia. - Powalczyłbym trochę... chyba, żeby mi powiedziała: chce zobaczyc, jak cierpisz. Wtedy cierpliwie znosibym każda nadłamana kość. I usmiechalbym się. Dla niej...
Wracał. Alkohol mowil: zadzwon, napisz, jedz, stój, jedz, pij... a on nie słuchał. On czytał to, co do niego napisała i chciał dowiedzieć się tego, czego nie napisała... kochał ja... cała...

- To jest głupie, ale nie umiem nad tym zapanować - pomyślał. - Chcę, żeby wiedziała wszystko: gdzie jestem, co robię, kogo częstuje papierosem, na co patrzę, na czyj widok odwracam wzrok. Taki zapis, a może nawet zdjęcie wierności. Żeby miała pewność i spokój.
Wyobrażał sobie, ze jest jak ci, którzy wrzucają do sieci zdjęcia przyrządzonego przez siebie mięsa, albo sfotografowane ramiona oparzone słońcem. I zaśmiał się w duchu. - Tak jednak nie będzie. Straciłbym szacunek do siebie, tak jak pozbyłem się szacunku wobec tych wszystkich znajomych, którzy się obnażają publicznie. - Musi mi wystarczyć pisanie.
Dojeżdżał do stolicy i patrzył w niebo. - Slonce dotyka teraz jej powiek... tak cudownie mróży w tej chwili oczy. I pewnie wykonuje te wszystkie czynności, uwalniając cała magię kobiecości - wyobrażał sobie. - Wszyscy jej na pewno potrzebują i każdy coś od niej chce. A pewno szalenie cieplo odpowiada na każde pytanie i każdy, komu poświęci swój czas, swoją uwagę, odczuwa takie przyjemne spełnienie. Wiele bym dał, żeby moc tego doświadczać i cieszyć się jej obecnością.
Niezmiennie dziwił się, ze zawsze, gdy tylko się pojawiała, wszystko inne stawało się blade. I nieistotne. Jednowymiarowe i puste. A ona była w centrum uwagi, mimo ze nie robiła nic. - Taki obecnościach autorytet. Jest i każdy na nią patrzy. Każdy się cieszy. Każdy z niej czerpie. Każdy się nie upaja.
I pojawiła się myśl, która towarzyszyła mu zawsze: życie przy niej, byłoby łatwe i dobre. Łatwe, bo dochowanie wierności byłoby przyjemnością, nie wyzwaniem, nie zadaniem, ale przyjemnością. - Kiedyś o tym jej mówiłem i była tak pięknie zaskoczona. Gdy będzie chciała jeszcze posłuchać, wyjaśnię dokładnie, ze stanowi niedościgniony wzór kobiecości i klasy. A jej spokojna uroda to niewyczerpane źródło inspiracji...

- Taka historia??? - Kaśka nie mogła się nadziwić. - Taka historia??? - pytała po raz setny.
- Taka historia. W tym mieście. Druga taka historia w ciągu kilku miesięcy.
- Tez bym chciała coś takiego przeżyć - mówiła. - Opowiadaj...
- Co tu opowiadać... znaleźliśmy się i ta pani powiedziała, albo pomyślała, a nawet napisała, ze ona... mnie...
- Ale co „ciebie”?
- Wszystko. I zawsze.
Kaśka nie mogła w to uwierzyć. Sama mówiła, ze jest niezdolna do odczuwania uczuć wyższych i z zainteresowaniem, ale tez zdziwieniem słuchała tej historii, zawartej w kilku słowach. Możliwe, żeby nie uwierzyła, ale rok wcześniej podobna sytuacja dotknęła starego wiarusa. Wiarusa znalazł swoją panią i oba po 20. latach, ślubie, chrzcinach, wspólnych wakacjach i świętach wielkanocno-bożonarodzeniowych odnalazła wiarusa. Był zniszczony przez życie, alkohol, komorników i te wszystkie panie, które pojawiły się po niej i przed nią. Stary wiarus nie pił od 10 lat. Nie pił przez nią, bo najpierw pił przez nią. Ale się otrząsnął i przestał pic. I gdy po 10 latach niepicia wytrzeźwiał, spotkała go jego miłość. I powiedziała „chcę”.
- A jak jest u ciebie? Zachowujesz się, jak stary wiarus? - zapytała Kaśka, wspominając, jak obserwowali starego wiarusa i nie mogli się nadziwić, ze jest pijany miłością. Ze rozmawia ze swoją panią i ma wszystkie objawy pijanego.
- Ja mam inaczej. Moje uczucie jest dojrzałe i racjonalne. A moja pani najlepiej smakuje na trzezwo. Gdy przychodzi do mnie w nocy, a jej spisane w dzień słowa, wracają jak echo...
- Nie poznaje kolegi - powiedziała Kaśka. - A te inne przypadki? Zachwyty, przygody, fanki?
- Pozwalnialem już dawno.
- I co dalej?
- Nie wiem. Ale to nieważne. Moja pani przywróciła mi wiarę w zawsze. Jest zawsze. Wiec nie ma się co martwić na zapas. Skoro jest zawsze, mamy czas.
- Nie boisz się, ze się za bardzo zaangażujesz?
- Nie. Można się bać czegoś, co ma nastąpić, a nie tego, co jest...
- Taka historia - powiedziała na koniec...

Samochód ciął powietrze z dużą prędkością. Siedział z tylu, by moc do niej pisać. Od czasu do czasu uniósł głowę, by złapać precyzyjna myśl i wtedy widział swoje odbicie w szybie.
- Przecież wyglądam, jak nieudana karykatura - pomyślał. - A w zasadzie, jak nieudany eksperyment artysty: nie do końca wiedział, co chce narysować: portret czy karykaturę. I wyszło nie wiadomo co. Ani portret, ani karykatura... zupełnie do NIEJ nie pasuję, ale niech ten sen, albo ta jej pomyłka trwa. Jak najdłużej. Niech trwa zawsze...
Wyobrażał sobie, jak śpi. Jak oddycha. I jak wszyscy dookoła patrzą na nią. Jak ten człowiek zachwyca się nią, ale tego nie pokazuje, bo nie umie. Wyobrażał sobie, ze pięknie pachnie swoimi snami. I ze gdy się obudzi, pomyśli do niego. A ona zlapie tę myśl i będzie się nią delektował.
- Oddałam się od Ciebie, ale to stan przejściowy. Podróż na wschód. Powrót na zachód. Mapa przecięta dwoma liniami. Ale kompas bezbłędnie wskazuje Ciebie...